«بزنطى» كه از راويان دانشمند شيعه و مورد وثوق حضرت رضا عليه السلام بود مى گويد: نامه امام رضا عليه السلام به فرزندش امام جواد عليه السلام كه از خراسان به مدينه ارسال شده بود را خواندم، نوشته بود:
پسرم، به من خبر رسيده كه هرگاه اراده بيرون رفتن از خانه دارى و سوار مركب مى شوى، خادمان تو را از درب كوچك خانه بيرون مى برند، اين از بخل آنان است؛ براى اين كه خير تو به كسى نرسد، من از تو مى خواهم- به حقى كه به عنوان پدر و امام بر تو دارم- رفت و آمدت از درب بزرگ باشد، وقت رفت و آمد هم درهم و دينار با خود بردار، تا هركس از تو خواست به او عنايت كنى، اگر عموهايت خواستند كمتر از پنجاه دينار نده و اضافه تر از آن را هم آزادى بپردازى و اگر عمه هايت خواستند، كمتر از بيست و پنج درهم مده، اگر خواستى بيشتر بپردازى آزادى. من مى خواهم خدا تو را مقام و مرتبه عنايت كند، انفاق كن و از سوى صاحب عرش، تنگ دستى و ندارى را مترس! جايى كه اولياى حق اينگونه سفره رحمت و لطف خود را به روى بندگان بگشايند، خدا چگونه لطف و رحمت خود را خواهد گشود؟
منبع : پایگاه عرفان
