پروا پيشه‏گان

وَمَن يَأْتِهِ مُؤْمِناً قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى   .و كسانى كه مؤمن بيايند در حالى كه كارهاى شايسته انجام داده اند ، براى آنان برترين درجات است .
آيه سيزدهم : بندگان حضرت حق
 وَعِبَادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الأَرضِ هَوْناً وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلاَماً * وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَقِيَاماً * وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَاماً * إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرّاً وَمُقَاماً * وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذلِكَ قَوَاماً * وَالَّذِينَ لاَ يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَلاَ يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِى حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلاَ يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثَاماً * يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ  يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً * إِلاَّ مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُولئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً * وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَاباً * وَالَّذِينَ لاَ يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَاماً * وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمّـاً وَعُمْيَاناً * وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَاماً   . و بندگان رحمان كسانى اند كه روى زمين با آرامش و فروتنى راه مى روند ، و هنگامى كه نادانان آنان را طرف خطاب قرار مى دهند [ در پاسخشان ] سخنانى مسالمت آميز مى گويند ، * و آنان كه شب را براى پروردگارشان با سجده و قيام به صبح مى رسانند ، * و آنان كه مى گويند : پروردگارا ! عذاب
[ دوزخ ] را از ما بگردان كه مسلماً عذاب آن پايدار و هميشگى است . * قطعاً دوزخ بد قرارگاه و بد اقامت گاهى است . * و آنان كه وقتى انفاق مى كنند ، نه از حدّ معمول [ و متعارف  ]مى گذرند و نه تنگ مى گيرند ، و [ انفاقشان ] همواره ميان اين دو در حدّ اعتدال است . * و آنان كه معبود ديگرى را با خدا نمى پرستند ، و كسى را كه خدا خونش را حرام كرده است ، جز به حق نمى كشند ، و زنا نمى كنند و كسى كه اين اعمال را مرتكب شود به كيفر سختى برسد . * روز قيامت عذابش دو چندان شود ، و در آن با خوارى و سرشكستگى
جاودانه ماند . * مگر آنان كه توبه كنند و ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند كه خدا بدى هايشان را به خوبى ها تبديل مى كند و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است . * و هر كه توبه كند و كار شايسته انجام دهد قطعاً به صورتى پسنديده و نيكو به سوى خدا باز مى گردد . * و آنان كه در مجلس غنا و دروغ پردازى و امور باطل حاضر نمى شوند ، و هنگامى كه بر گفتار و كردار لغو مى گذرند ، با بزرگوارى و متانت مى گذرند ، * و آنان كه وقتى به آيات پروردگارشان پندشان دهند ، در برابر آن با حالت كرى و كورى نمى افتند ، [ بلكه با گوش شنوا و چشم بصيرت به آن دل مى دهند ] * و آنان كه مى گويند : پروردگارا ! ما را از سوى همسران و فرزندانمان خوشدلى و خوشحالى بخش ، و ما را پيشواى پرهيزكاران قرار ده . چنين بندگانى كه اوصافشان ذكر شد ، پاداش پايداريشان را در راه بندگى خدا ، غرفه هاى جنّت و حفره هاى بهشتى مى يابند كه در آنجا با تحيّت و سلام در شادمانى ، يكديگر را ملاقات كنند و در آن بهشت كه جايگاه بسيار نيكو و مقامى
بلند است ؛ تا ابد جاويد و متنعّم خواهند بود .  يك بار ديگر در تمام آياتى كه در اين فصل گذشت به خصوص آيات سوره فرقان دقّت كنيد و ببينيد چه نوع مردمى قابل دوستى و معاشرت هستند و انسان خواسته
و طلب خود را بايد در چه مسيرى قرار دهد ؟ در حقيقت بايد گفت : آنان كه داراى سرمايه اميدند ـ اميد به حيات پاك و آخرت آباد و اميد براى بدست آوردن مايه هاى انسانى و اميد به بقاى حق ، و خشنودى الهى و سعادت دنيا و آخرت ـ بهترين حالت طلب را دارند و يك رشته طلب آنان متوجّه يافتن عاشقان خداست ، تا با يارى آنان و از بركت معاشرت با آن وفاداران ، به مقام قرب خدا و مقام رضايت و خشنودى او برسند .