در آداب قرائت قرآن‏

من قرء القرآن و لم يخضع لله و لم يرق قلبه و لم ينشئ حزنا و وجلا فى سره فقد استهان بعظم شأن الله و خسر خسرانا مبينا

راوى پرمايه و عارف كتاب با عظمت «مصباح الشريعة» پس از باب سيزدهم- كه در آداب افتتاح و شروع نماز است- به تناسب مسئله پراهميت قرائت حمد در نماز- كه از سوره‏هاى با عظمت قرآن بلكه فاتحه و ام‏الكتاب است- اين روايت پر مغز و حديث پر معنا و ملكوتى را به عنوان آداب قرائت قرآن، از امام به حق ناطق حضرت جعفر بن محمد الصادق عليه السلام نقل مى‏كند.

به خواست حضرت حق و با توفيق جناب او و با يارى و مدد حضرتش در اين روايت مهم عرفانى سير كرده و به تماشاى مفاهيم گسترده اين كلمات نورانى با چشم لطف حضرت دوست برخاسته، باشد كه به عظمت قرآن و دورنمايى از اين درياى بى‏كران نايل گشته، سپس به قدر طاقت به ترجمه سوره مباركه حمد، جهت درك آنچه در شبانه‏روز به نحو واجب مى‏گوييم و مى‏خوانيم، اقدام خواهد شد.

در جملات نورانى اول روايت به چند موضوع مهم اشارت رفته كه شرح آن را، ضمن فصولى در معرفى قرآن كريم مى‏خوانيد.

1- قرائت قرآن.

2- خضوع عبد در برابر حق.

3- رقّت قلب.

4- لزوم مسئله حزن و ترس در هنگام قرائت.

5- حرمت سبك انگاشتن عظمت حق.

6- خسارت سنگين در عدم توجه به حقيقت قرآن.