شعارهاي زندگي امام

1- در تاريخ يعقوبي نقل مي کند که: از حسين بن علي عليه السلام سوال کردند که کلمه اي که خودش از رسول اکرم صلي الله عليه وآله شنيده نقل کند فرمود: از رسول خدا شنيدم: ان الله يحب معالي الامور و يبغض ‍ سفسافها. (هر چند اين کلمه از رسول اکرم است اما چون از غير حسين بن علي عليه السلام تاکنون نقل نشده، به نام آن حضرت نقل کرديم. اين جمله را سفينه البحار نيز از رسول خدا نقل مي کند.
در المنجد مي گويد: السفساف: الردي من کل شي ء يقال: فلان سفساف الکلام اي ليس لکلامه معني. الامر الحقير. (1) .

2- ايضا امام فرمود: الناس عبيد الدنيا و الدين لعن علي السنتهم فاذا محصورا بالبلاء قل الديانون. (2) .
المنجر: اللعقه: ما تأخذه في الملعقه او باصبعک. القليل مما يقعق. (3) .
اين جمله امام، مخصوصا کلمه عبيد مي رساند عزت نفس امام و تحقير بندگي و بندگان دنيا را.
3- نظير اين جمله است جمله معروف و منقول در الانوار البهيه صفحه 45: و في وصيه موسي بن جعفر عليه السلام لهشام قال: الحسين بن علي عليه السلام: ان جميع ما طلعت عليه الشمس في مشارق الارض و مغاربها، بحرها و برها، و سهلها و جبلها عند ولي من اولياء الله و اهل المعرفه بحق الله کفيء الظلال. ثم قال: الا حر يدف هذه اللماظه (4) لاهلها (يعني الدنيا ليس لانفسکم ثمن الا الجنه فلا تبيعوها بغيرها. فانه من رضي من الله بالدنيا فقد رضي بالخسيس. (5) .
از اين سه جمله که نقل شد فهميده مي شود که اولا روح حسين روح خاصي است که به دني و پستي تن نمي دهد، طالب معالي الامور است (جمله اول) و معلوم مي شود هر هدف مادي و دنيايي را که در نهايت امر منتهي به رضاي خدا يعني هدف کل آفرينش نباشد و بخواهد از هدف کل آفرينش جدا کند، آنرا پست و حقير مي داند، نه اينکه مثل ناپلئون بگويد: فرانسه براي من کوچک است، روسيه را هم مي خواهم ضميمه کنم؛ يا مثل اسکندر بگويد: يونان برايم کوچک است، ايران را هم مي خواهم ضميمه کنم (جمله سوم). و معلوم مي شود تمام مردمي که خود را بسته اند به مقامات دنيوي، و به خاطر اين مقامات و ثروتهاي خود را پست مي کنند، در نظر حسين عليه السلام بسيار حقير و پست مي باشند (جمله دوم) (6) .

پی نوشت:

(1) سفساف به هر چيز پست يا قسمت هر چيز گويند: فلاني سفساف الکلام است يعني سخنش بي معني است. و نيز به کار کوچک گفته مي شود.
(2) تحف العقول، ص 245، مردم بنده دنيايند و دين لقمه کوچکي است سر زبانانشان و چون به بلا آزمايش شوند دينداران اندکند.
(3) لعقه مقدار خوراکي است با قاشق يا انگشت بر مي گيري. لقمه اندک.
(4) اللماظه کنايه، آنچه ماند از طعام در گوشه هاي دهان. (الانوار البهيه).
(5) در سفارش موسي بن جعفر عليه السلام به هشام آمده که حضرت فرمود: حسين بن علي عليه السلام فرمود: تمامي چيزهايي که خورشيد بر آن مي تابد در مشرق و مغرب زمين و دريا و خشکي و زمين هموار و کوهها، همه و همه نزد ولي خدا و اهل معرفت به حق خداوند چون سايه اي بيش نيست. آيا آزاد پيدا نمي شود که دست از اين لقمه جويده شده بر دارد؟ براي شما جز بهشت بهايي نيست پس خود را به غير بهشت نفروشيد، که هر کس از خدا به دنيا راضي شود به چيز پستي راضي گشته است.
(6) حماسه حسيني، ج 3، ص 370.