لب تشنگان خيمه خورشيد از محبوبه برزم آرا

شوري به اشك مي دهد آواي ياحسين(ع)

امشب شب دعا، شب پرواز تا حسين(ع)

امشب كه ميهمان گل و نور مي كند

لب تشنگان خيمه خورشيد را حسين(ع)

نجواي زينب است در آشوب اشك ها

با پاره هاي آن تن تبدار با حسين(ع)

مي گفت نيزه ها مگر از ياد برده اند

جاري است در وجود تو خون خدا، حسين(ع)

اين سو كبود مي شود از درد، گونه ها

آن سوي دشت زير سم اسب ها حسين(ع)

اين سو كبوتران حرم، تشنه و اسير

آن سو وداع زينب بي يار، با حسين(ع)

فردا، خراب خطبه تقدير كوفه ها

فردا، شكوه جاري فريادها، حسين(ع)

فردا كه روح تازه به پرواز مي دهند

پروانه هاي سوخته در كربلا، حسين(ع)