صبر حسین (ع) از نصرت الله جمالی

در ســـــرای غـــــم نشسته غصّه ها
غصه های قصّه هـــــــای پــــر بلا
احمــــد مختار و یارش مــــــرتضی
در کنـــــارش حمـــزه جعفر مجتبی
فاطمه در یک طـرف با شور وشین
گــــــــریه هـای جمعشان یاد حسین
ناظــــر دشــت بـــــلا در کـــــــربلا
اولیــــــــــا و اوصیــــــا و مصطفی
یک به یک بر صحنه ی شور و بلا
در نظـر دارند وضــــع کـــــــــربلا
یک طـــرف آتش به سوی خیمه هـا
یکطــــرف ســـرهــا جدا تن ها جدا
ســـم اسبـــــان پــــر شد از نعل جـفا
بـــر شکســـته از شهیدان سیـنه هــا
کــــــــودکان آواره بــــر خار مغـیل
ضرب و شتـــم تــازیـــانـه بی دلـیل
قافــــــله با تازیانــــــه هـــــــم اسـیر
در اســـارت ســوی کوفه بی سـریر
گـــــرد غـم با هر شکنجه زرفـشان
خون جگر ازغصه های وضعشـان
آسمان گــــریان، ملائک اشک ریز
تسلیت بر مصطـــفی گـــــــویند نـیز
هـــم زمین و آفـــــــتاب و هـم ملک
چشمشان خـونابه در عرش و فلک
آه از صـــــبر حســــیـن و زینــبش
آن هـــمه زجــر و مصیبت بر دلش
بازهــــــم راضی بـــــه درگـاه خدا
عــــــزت تاج شهـــــیدان در سـمـــا
هر فرشـته سجـده کن بر مضجعش
عـــــزت جمــــع ملائک سجـده اش
سجــــــده هـــــا بر آدم جـــــدّ بشر
بــــــر حسیـــــنِ فاطمه شد در نظر