کلام در تفاوت ميان اهل توحيد و اهل طاغوت و شرک و هواپرستي بود.
قرآن مجيد بخش عمدهاي از آيات را به اين دو محور، اختصاص داده است. يكي از آياتي که در اين زمينه انتخاب کردهام، آيات سورۀ مبارک فاطر است كه ميفرمايد:
(وَ ما يَسْتَوِي الْأَعْمى وَ الْبَصير)
بينايان و کوردلان در هيچ شأني از شؤون حيات باطن اخلاق و عمل، يكسان نيستند. در پايان آياتي که در اين زمينه است، ميفرمايد:
(إِنّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ)
منبع : پایگاه عرفان