خردمندان كسانى هستند كه از چنين ايمان و ادبى در برابر آيات محكم و متشابه برخوردارند و دنبال اين هستند كه از محكمات درس عملى گرفته و نسبت به متشابهات سكوت نموده فقط اظهار ايمان كنند بنابراين راسخون در علم و اولوالالباب دو عنوان براى يك طايفه است.
اميرمؤمنان در خطبه معروف به اشباح درباره ى اين طايفه با عظمت مى فرمايد:
«وَ اعْلَمْ انَّ الرَّاسِخِينَ فِى الْعِلْمِ هُمُ الَّذِينَ اءَغْنَاهُمْ عَنِ اقْتِحَامِ السُّدَدِ الْمَضْرُوبَةِ دُونَ الْغُيُوبِ الْإِقْرَارُ بِجُمْلَةِ ما جَهِلُوا تَفْسِيرَهُ مِنَ الْغَيْبِ الْمَحْجُوبِ فَمَدَحَ اللَّهُ تَعالى اعْتِرَافَهُمْ بِالْعَجْزِ عَنْ تَنَاوُلِ مَا لَمْ يُحِيطُوا بِهِ عِلْما وَ سَمَّى تَرْكَهُمُ التَّعَمُّقَ فِيمَا لَمْ يُكَلِّفْهُمُ الْبَحْثَ عَنْ كُنْهِهِ رُسُوخا فَاقْتَصِرْ عَلَى ذَلِكَ وَ لَا تُقَدِّرْ عَظَمَةَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ عَلَى قَدْرِ عَقْلِكَ فَتَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ:» اى پرسش كننده بدان كه استواران در دانش آنان هستند كه خداوند آنان را با اقرار به كل آنچه از آنان پنهان است و تفسيرش براى آنان روشن نيست از ورود در ابواب و سراپرده هاى اسرار پنهانى بى نياز فرموده و اعترافشان را به ناتوانى از رسيدن به آنچه كه دانش آنان به آن احاطه ندارد ستوده، و ترك تعمق آنان را در چيزى كه بحث از حقيقت آن را فرمان نداده استوارى در علم ناميده پس اى سؤال كننده به همان اندازه كه خداوند دانستن آن را مجاز دانسته اكتفا كن و عظمت خداوندى را با تراوزى عقلت اندازه گيرى مكن كه از گروه هلاك شوندگان خواهى شد.
در رابطه به آياتى كه كلمه عصيان، لغت غوى، و زلت را به انبيا نسبت داده و نشان دهنده اين است كه اين گونه آيات از متشابهات است حضرت رضا (ع) مى فرمايد:
«اتق الله و لا تنسب الى انبياء الله الفواحش و لا تتاول كتاب الله برأيك فان الله عزوجل قد قال: و ما يعلم تاويله الا الله و الراسخون فى العلم:»
تقواى الهى را رعايت كرده و خدا را ناظر بر خود بدان و به پيامبران خدا نسبت گناه مده و كتاب خدا را به رأى خود تاويل مكن كه خدا فرموده تاويل آيات را جز خدا و راسخون در علم نمى دانند.
منبع : پایگاه عرفان
