پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
«فَإِنَّكُمُ الْيَوْمَ فِي دَارِ عَمَلٍ وَ لاَ حِسَابَ وَ أَنْتُمْ غَداً فِي دَارِ حِسَابٍ وَ لاَ عَمَلَ»
فردا هيچ كارى از دستتان بر نمى آيد. به محض ورود به وجود مقدس حضرت او، خطاب مى رسد چه كردى؟ چه آوردى؟ چه مقدار از عمرت را با انبياى من بودى؟ چه مقدار با ائمه من بودى؟ چه مقدارش را با قرآن من به سر بردى؟ چه مقدار از شكل باطن انبيا و ائمه و قرآن در تو منعكس شد؟
« يَـحَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ »
واى به حال آنهايى كه جدا افتادند از اين مسأله و نفهميدند از كجا آمده اند. گاهى شصت سال سر سفره خدا نشسته و خورده است، پوشيده و لذت برده است، و براى يك بار هم ياد خدا نكرده است. براى يك بار فكر نكرد، من كجا آمده ام. اگر فكر كرده بود به ياد مرگ و قيامت مى افتاد.
منبع : پایگاه عرفان
