امام باقر عليه السلام فرمود: در ضمن آنچه خداوند با موسى مناجات فرمود اين بود: اى موسى! به قوم خود بگو: تقرّب جويندگان به من به چيزى مانند گريستن از خوف من به من تقرب نخواهند جست و بندگان فرمانبردارم به چيزى چون پرهيز از محرّمات مرا بندگى نخواهند كرد و خود ساختگان و آراستگان براى ديدار من به چيزى چون زهد و بى‌رغبتى به دنيا، خويشتن را نخواهند آراست.
موسى عرض كرد: اى بهترين بخشندگان! جزاى ايشان را چه خواهى داد؟ فرمود: اما آنان كه به ريختن سرشك از ترس هيبت من به من تقرب جويند مقامشان در رفيق اعلى كه محل انبياست باشد و كسى را در اين مقام با آن‌ها شركت نيست!!
واما پارسايانى كه با دورى از گناه مرا پرستيدند و به من تقرب جستند، پس من همه مردم را بازجويى كنم و اعمال همه را باز رسم، جز آنان كه نسبت به بازرسيشان شرم دارم و اما كسانى كه به زهد در دنيا و بى‌رغبتى به زايد بر هزينه زندگى به من تقرّب جستند، پس بهشت را به جملگى بر ايشان ارزانى دارم تا هر كجا كه خواهند منزل گزينند!
منبع: عرفان اسلامی ج13 / استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان
