از گناهانى كه از نظر قرآن در صورت ادامه يافتنش تا لحظه مرگ توبه اى براى آن نمى باشد گناه شرك، و نيز گناهى است كه تا ديدن آثار مرگ و مقدمات پس از مرگ تداوم يابد، چنانچه فرصت توبه و جبران گذشته فراهم باشد، توبه قابل تحقق است و آمرزش و رحمت حق نسبت به آن قطعى است.
راستى توجه به لطف خداوند نسبت به انسان تا كجاست كه اگر منافقى روى از قرآن بگرداند، و به داورى و حاكميت طاغوت گردن نهد و سبب ظلم و ستم بر خويش گردد به محضر پيامبر آيد و با توبه واقعى از خدا درخواست آمرزش نمايد، و رهبر بزرگوار اسلام هم براى او آمرزش بخواهد خداوند را توبه پذير و رحيم خواهد يافت.
توبه روى گرداندان از حاكميت پيامبر، يا جانشين به حق او كه اولوالامر است، با روى آوردن به پيامبر و قبول حاكميت او تحقق مى يابد.
كسى كه از حاكميت پيامبر اعراض نمايد و فقط به پيشگاه خدا توبه كند، توبه او پذيرفته نخواهد داشت، قبول توبه چنين شخصى منوط به اين است كه علاوه برتوبه در پيشگاه حق در محضر پيامبر عزيز اسلام هم توبه صورت گيرد، و رضايت آن حضرت جلب شود، و پيامبر براى او از خداوند آمرزش بخواهد.
در هر صورت براى همه كس و در هر زمانى راه توبه براى اهل گناه باز است، و اگر كسى حتى منافق اقدام به توبه واقعى كند آمرزش و مغفرت حق نصيب او خواهد شد.
كسى كه به حقيقت در پيشگاه حق توبه كند، و زمينه جلب رضايت پيامبر و جانشينان به حق او را فراهم نمايد در دورن خود آمرزش و رحمت خدا را از بركت سبك شدنش به خاطر توبه حس خواهد كرد و شايد معناى لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً همين باشد.
منبع : پایگاه عرفان
