کرامت حاتم طایی

نمونه دیگری از انسان‌های کریم را مثال بزنم. فردی در قبیله طی دختر خوبی داشت و سه نفر برای خواستگاری دخترش آمده بودند. او آدرس هر سه نفر را گرفت و بعد پیش خودش گفت که من دخترم را از میان این سه نفر به کسی می‌دهم که از همه کریم‌تر است. وی برای امتحان آنها شتری را قربانی کرد و گوشت آن را به سه قسمت مساوی تقسیم نمود. سپس به هر یک از آنها بهترین ناحیه گوشت شتر را به همراه یک مقدار کوهان و یک مقدار گوشت استخوان‌دار داد، بعد هم شب خودش کیسه‌ای برداشت و در تاریکی به عنوان فقیر به در خانه این سه نفر رفت. درِ خانه اولی را زد. او گوشت سر کوهان را که پخته هم نمی‌شود به وی داد. درِ خانه دومی رفت. او هم گوشت‌های استخوان‌دار را به وی داد. اما وقتی به درِ خانه سومی رفت، او بهترین قسمت گوشت را به وی داد. این نفر سوم، همان حاتم طایی بود که بسیار کریم بود و این شخص او را به دامادی پذیرفت.

البته اینها کرم‌های بندگان است که محدود است، اما وقتی که کرم نامحدود الهی تجلی کند، دیگر کسی می‌تواند آن را اندازه بگیرد و حساب کند.

امام صادق(ع) می‌فرماید: محال است که خداوند در قیامت از کسی بپرسد که چرا خوردی و چرا پوشیدی، بلکه آن چیزی که مورد سؤال است این است که چرا در راه باطل خرج کردی؟ چون باطل خرج کردن، تولید فساد و شر و مزاحمت می‌کند. خداوند نعمت را عنایت نکرده که پس بگیرد، بلکه نعمت را عنایت کرده که حیات مردم چه در دنیا و چه در آخرت سالم و بی مشکل بگذرد. اگر هم نعمتی با وجود مقدس خودش معامله بشود سود آن بی‌نهایت می‌شود و به خود انسان برمی‌گردد. بنابراین دست کریم خداوند هیچ‌گاه برای پس گرفتن نعمت دراز نیست و چون کریم، معطی و آقاست از عنایت کردن نعمت دریغ ندارد و فقط اصرار او بر این است که مردم نعمت‌ها را به‌جا و صحیح خرج کنند. او تنها هشدار می‌دهد که نعمت‌ها را ارزان از دست ندهید و با غیر او معامله نکنید. همچنین یادآور می‌شود که اگر این نعمت‌ها را با وجود مقدس خودش معامله کنید، چند برابر آن چیزی را که در اختیارتان است بهره می‌برید:

)إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْـرُ الْبَـرِيَّةِ * جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِيَ اللهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ