«.. فَقَدْ جاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِآياتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آياتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما كانُوا يَصْدِفُونَ».
«اينك برهانى آشكار و هدايت و رحمتى از سوى پروردگارتان براى شما آمد، پس ستمكارتر از كسى كه آيات خدا را تكذيب كند و از آنها روى بگرداند كيست؟ به زودى كسانى [را] كه از آيات ما روى مى‌گردانند، به خاطرِ روى گرداندنشان به عذابى سخت مجازات خواهيم كرد».
«وَ لَقَدْ جِئْناهُمْ بِكِتابٍ فَصَّلْناهُ عَلى عِلْمٍ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ».
«و براى آنان كتابى [عظيم و با ارزش] آورديم كه آن را از روى دانشى [گسترده و دقيق] بيان كرديم، در حالى كه براى گروهى كه ايمان آوردند، سراسر هدايت و رحمت است».
«وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَيْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما يُوحى إِلَيَّ مِنْ رَبِّي هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ» .
«و هرگاه براى مخالفان [به سبب تأخير وحى] آيه‌اى نياورى [بر پايه گمان پوچ و باطلشان كه قرآن را از پيش خود مى‌آورى] مى‌گويند: چرا آيه‌اى از نزد خود انتخاب نكردى [تا براى ما بياورى]؟ بگو: من فقط از آنچه كه از سوى پروردگارم به من وحى مى‌شود، پيروى مى‌كنم. اين قرآن دلايلى روشن از سوى پروردگار شماست و براى گروهى كه ايمان مى‌آورند، سراسر هدايت و رحمت است».
«وَ إِنَّهُ لَهُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ» .
«و يقيناً قرآن براى مؤمنان، سراسر هدايت و رحمت است».
رحمت در انسان صفت نفسانى است، و ريشه آن عبارت است از: تأثير خاطر به علت نقصى كه در غير مشاهده مى‌كند؛ و اين تأثير، باعث مى‌گردد حس نوع دوستى و عاطفه تحريك شده و انسان براى كمك به انسان ديگر از هيچ فعاليتى دريغ نكند.
ولى نسبت به پروردگار كه منزّه از هر نقصى است عبارت است از: افاضه وجود به موجودات، و قرار دادن آنها در چهارچوب نظامات و مقررّاتى كه متناسب با آنهاست. از اين گونه عنايت حضرت او به موجودات تعبير به رحمت عامه شده است.
منبع : پایگاه عرفان
