به اندازه سفرتان توشه برداريد

مى‏گويند: گروهى براى مقصدى بار سفر بستند، راه را گم كردند؛ به محلّ بنده‏اى از بندگان حق رسيدند كه از ديوان و غولان آدم‏نما فرار كرده و به كنجى به عبادت و تصفيه باطن مشغول بود. فرياد زدند اى بنده حق! ما راه را گم كرده‏ايم، چنانچه مى‏دانى بنمايان!
با سر به سوى آسمان اشاره كرد، مردم قصدش را درك نكردند. گفتند: ما راه را از تو مى‏پرسيم آيا جواب ما را مى‏دهى يا نه؟ گفت: بپرسيد اما زياده‏روى در سخن نداشته باشيد، روز رفته برنمى‏گردد و عمر گذشته بدست نمى‏آيد، طالب حق بايد سرعت در بدست آوردن داشته باشد.
قوم از سخن او تعجّب كردند، گفتند: اى بنده حق! خلايق بر چه مبنايى نزد پروردگار محشور مى‏شوند؟ گفت: بر نيّاتشان، گفتند: ما را وصيّت كن. گفت: به اندازه سفرتان‏ توشه برداريد كه بهترين توشه، آن است كه انسان را به خواسته‏اش برساند. آن گاه راه را به آنان نشان داد و به محل عبادت خود برگشت‏!!