برطبق تعالم اسلامى، عاقل‌تر از وجود مبارك رسول خدا در عالم وجود ندارد. ايشان از همه فرشتگان، از همه جنيان، و از همه انسان‌ها بالاتر است، [10] ولى نص صريح آيه قرآن است كه ايشان با همه عظمتش پيرو حضرت ابراهيم، عليه السلام، بوده است. معنى حقيقى اين سخن آن است كه پيغمبر به تمام خوبى‌هايى كه در ابراهيم بود آراسته بود. اين كمال پيغمبر است كه به ابراهيم اقتدا مى‌كند، نه اين‌كه ايشان جد حضرت رسول محسوب گردند، بلكه از آن رو كه ابراهيم از جانب پروردگار مقتداى مردم انتخاب شده است:
«انّى جاعلك للناس اماما».
و اين‌كه تا قيامت به تمام اين خوبى‌ها بايد اقتدا كرد.
مبدأ تشيع
يكبار، در مقاله‌اى علمى نكته نوى را درباره تشيع ديدم.. نويسنده مقاله راجع به شيعه سوالاتى طرح كرده بود. از جمله اين‌كه شيعه چه گروهى است؟ تابع چه مسلكى است؟ اعتقاداتشان چيست؟ و ... بعد پيگيرى كرده بود كه مبدأ تشيع كجاست و اولين شيعه در امت اسلام چه كسى بوده است؟ اولين شيعه به معنى اولين پيرو و نخستين اقتداكننده. در نتيجه، پس از موشكافى و دقت فراوان به اين‌جا رسيده بود كه اولين شيعه در امت اسلامى وجود مبارك على بن ابى طالب، عليه السلام، بوده است كه شيعه محمد بن عبد اللّه محسوب مى‌شده است. بعد، نوشته بود:
كجا به دنبال ريشه شيعه مى‌گرديد؟ ريشه شيعه على، عليه السلام، است.
چرا انحراف مى‌رويد و از خودتان حرف در مى‌آوريد؟ چرا مى‌گوييد شيعه يك حزب سياسى و يك گروه خاص و بافتى جداى از امت است؟ مبدأ تشيع امير المؤمنين است. امير المؤمنين بهترين و بالاترين و اولين شيعه در امت اسلام بوده كه از تمام برنامه‌هاى پيغمبر پيروى كرده و در همه زندگى قدم جاى قدم پيغمبر گذاشته است:
«... يحذو حذو الرسول صلى اللّه عليه و آله».
منبع : پایگاه عرفان
