يكى از دانشمندانى كه مطالعات عميقى درباره قرآن داشته درباره اين كتاب آسمانى گفته است:
در آيه 90 از سوره نحل خداوند متعال براى زندگى بشر زمينه‌اى را فراهم آورده است كه اگر مسلمانان به همين آيه عمل مى‌كردند، فرهنگشان در سراسر كره زمين حاكم مى‌شد.
آيه موردنظر چنين است:
«ان اللّه يأمر بالعدل و الاحسان و إيتاء ذى القربى و ينهى عن الفحشاء و المنكر و البغى يعظكم لعلكم تذكرون».
به راستى، چقدر اين آيه با عقل پخته، با فطرت انسان، و با طبيعت زندگى او تناسبب دارد! آيه شريفه شامل دو بخش است: در يك بخش آيه، سه مساله مطرح است كه واجب است مردم آن‌ها را انجام دهند و در بخش دوم سه مساله ديگر مطرح است كه واجب است مردم تا آخر عمرشان اين سه مساله را ترك كنند؛ يعنى اجازه ندهند اين سه مساله در زندگى‌شان راه پيدا كند. حال، شايسته است اين آيه را با عقل، با فطرت و با طبيعت زندگى بسنجيم تا حق بودن قرآن بيشتر برايمان آشكار شود.
آيه شريفه با عبارت «ان اللّه» آغاز مى‌شود، نه با «ان الرحيم» و «ان الرحمن». زيرا اللّه وجودى است كه مستجمع جميع صفات كمال است.
چنين وجودى به انسان امر مى‌كند كه به عدل و احسان رفتار كند و جوياى احوال نزديكان خويش باشد:
«يأمر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذى القربى».
نيز انسان را از فحشا و زشتى و تجاوز نهى مى‌نمايد:
«و ينهى عن الفحشا و المنكر و البغى».
خدا با اين شش برنامه انسان‌ها را موعظه مى‌كند، بلكه پند بگيرند و عبرت بپذيرند:
«يعظكم لعلّكم تذكّرون».
منبع : پایگاه عرفان
