تاجری که خانه‌اش را در اختیار زائران قرار می‌داد

ايّامى كه در حوزه با بركت قم مشغول تحصيل بودم و گاهى هم براى تبليغ معارف حقه در مجالس مذهبى سخنرانى مى ‌كردم به وسيله يكى از دوستانم جهت تبليغ دين در خانه تاجرى مؤمن و متّقى در شهر قم دعوت شدم.
واسطه دعوت كه از سادات محترم قم بود، آن تاجر مؤمن متقى صاحب مجلس را اين گونه برايم توصيف كرد: زمانى كه در شهر قم مسافرخانه به اندازه مسافر نبود و شهر از هر جهت در محدوديت قرار داشت و جمعيت چندانى در آن سكونت نداشت، اين تاجر در مركز شهر در محلّى كه به پايانه‌ هاى مسافربرى كه نوعاً ماشين ‌هاى مسافرتى و مسافران از آن عبور مى ‌كردند نزديك بود، خانه ‌اى وسيع، داراى اتاق ‌هاى متعدد كه بيش از نياز خود و خانواده اش بود، بنا كرد، شايد اقوام و دوستان در دل خود به او ايراد مى ‌گرفتند كه اين خانه وسيع و اتاق ‌هاى متعددى كه مورد نياز نيست چرا بنا مى‌ شود؟ ولى او در بنا كردن اين خانه نيّت بسيار پاك و با منفعتى داشت.

وقتى خانه ساخته شد، از ابتداى زمستان تا انتهاى آن در سرماى بسيار خشك كويرى قم كه طاقت ‌فرسا بود، نزديك نيمه شب از خانه بيرون مى ‌آمد و به گشت و گذار مى‌ پرداخت، اگر غريبى را مى‌ ديد يا مسافرى را تنها يا همراه زن و فرزندش مشاهده مى‌ كرد كه به علت خرابى اتومبيل يا پيدا نكردن مسافرخانه يا به علت ديگر سرگردان مانده، او را به خانه مى ‌آورد و با رويى گشاده، اتاقى گرم همراه با وسائل پذيرايى از ميوه و خوراك در اختيارش مى ‌گذاشت تا آن شب را از خطر سرما در امان بماند و فرداى آن شب به شهر و ديارش بازگردد و براى او ثابت شود كه اهل ايمان و اهل تقوا با عنايت و لطف خدا از مهر و محبتى گسترده نسبت به همگان برخوردارند و از هيچ كمكى نسبت به همنوعان و برادران ايمانى و خانواده هاى اسلامى دريغ ندارند.

هزينه كردن مهر و محبّت تا جايى مورد توجه اسلام و پيشوايان با كرامت آن است كه فرمان رسيده نه فقط زنده ها بلكه از مردگان خود هم ياد كنيد و براى آنان كار خير انجام دهيد و حداقل هفته اى يك بار كنار مزارشان حاضر شويد كه سبب خوشحالى و شادمانى آنان مى شود و باعث دعاگويى آنان به شما مى گردد زيرا اين مهر ورزى شما و سؤال از حال زندگان و كار خير براى مردگان براى شما نزد خدا داراى پاداش بزرگ و سبب حل مشكلات خواهد بود.

برگرفته از کتاب فرهنگ مهرورزى نوشته استاد حسین انصاریان