استدلال به بي استدلالي

يكي از پاسخهايي كه معمولا صوفيها در جواب شبهات مخالفين مي دهند اين است كه مي گويند ما اين راه را با عقل نرفته ايم بلكه با دل يافته ايم وبعد مي خوانند:

پاي استدلاليان چوبين بود    پاي چوبين سخت بي تمكين بود

يادم نرفته چندي پيش درويشي گنابادي بنام پوريا در پاسخ به اشكالات من فقط مي گفت بايد بروي واز خدا بخواهي كه راه را به تو نشان دهد.اينجا جاي استدلال نيست واينها با عقل به دست نمي آيد ومعمولا براي توجيه كار خود به خواب استناد مي كنند!!!

در جواب بايد عرض كنم اگر چه دل نيز يكي از لوازم سير الي الله است ولي يقينا عقل بر تاييد يا رد آنچه به دست مي آيد حاكم است.

عقل به عنوان حجت دروني خداوند وسيله تشخيص راه از چاه است.البته نه هر عقلي.چون برخي بسياري از امور وهمي را عقل مي پندارند.وگمان مي كنند بشر مي تواند مستقلا راه را طي كند.همين نظريه در غرب باعث شد امانيسم به وجود آيد.

اما يقينا عقل در پرتو شرع مطمئن ترين وسيله براي سير الي الله است.

خداوند در قران بارها انسان را به تعقل دعوت نموده است.

شهود.رويا و...به خودي خود ارزش ندارد وحتي راه تشخيص حق آن از باطل براي افراد عادي كه معصوم نيستند بسيار دشوار است.

درست است كه خواب راست يكي از هفتاد جزء پيامبري است كه رسول خدا فرمودند:

ان الرويا الصادقه جزء من سبعين جزء النبوه(يعني خواب راست يك جزء از هفتاد جزء پيامبري است.
(بحار الانوارج 49 ص 167)

اما هم ايشان نيز فرمودند:الرويا ثلاثه:رويا بشري من الله ورويا مما يحدث به الرجل نفسه ورويا من تحزين الشيطان(خواب 3 قسم است.نويدي از خداوند،وآنچه انسان با آن حديث نفس مي كند واندوهي از سوي شيطان
(بحار ج 61 ص181)

حال كه در عالم خواب انسان از شهودهاي خيالي وشيطاني در امان نيست يقينا در عالم بيداري نيز مصونيت ندارد.

اگر براي پيامبران خواب حجت است به خاطر اين است كه معصومند.

در روايتي ابن سكيت از امام هشتم عليه السلام سوالاتي در مورد معجزه پرسيد.در انتهاي بحث در مورد حجت امروز بر انسان سوال كرد وگفت:

تالله مارايت مثلك قط.فمالحجه علي الخلق اليوم:فقال:العقل.يعرف به الصادقون علي الله فيصدقه والكاذب علي الله فيكذبه.فقال ابن السكيت هذا والله هوالجواب!!!

ترجمه(ابن سكيت گفت:به خدا هر گز مثل شمارا نديده ام.امروز حجت بر خلق چيست.امام فرمود:عقل.كه با آن صادق بر خدا را مي شناسند وتصديقش مي كنند ودروغ گوي بر خدارا مي شناسند وتكذيبش مي كنند.

ابن سكيت گفت:به خدا جواب همان است.
(اصول كافي ج 1 ص 545)

به هر حال مسيحي وصوفي وبهائي و..همه وهمه براي فرار از بحث ومناظره وپذيرش عقل معمولا اين استنادات را مي نمايند تا بتوانند از مخاطب فرار كنند اما آيا راهي هست كه بشود روز قيامت از سوالهاي خداوند عظيم فرار كرد؟؟