بعد از آنكه حضرت سيّدالشهدا(ع) شب عاشورا را براي انجام عبادت الهي از دشمن مهلت گرفتند، اصحاب خود را جمع نمود و در ضمن خطبه‌اي غرّاء به آنان فرمود: «من بيعتم را از شما برداشتم؛ شما آزاد هستيد، از تاريكي شب استفاده كنيد و به جاهاي دور دست فرار كنيد؛ آنان مرا مي‌خواهند و با شما كاري ندارند.» حتّي حضرت دستور دادند شمع‌ها و چراغ‌ها را خاموش كنند تا كسي براي فرار خجالت نكشد.[1]
امّا تك تك اصحاب، وفاداري خود را به حضرت نشان داده و هرگز از ياري امام خویش دست برنداشتند؛ آنگاه که مسلم بن عوسجه[2] به حضرت عرض كرد: «اگر دشمن سلاح‌هاي مرا از من بگيرد، با سنگ به آنان حمله مي‌كنم تا كشته شوم.»[3] سپس سعيد بن عبدالله حنفي[4] برخاست و به حضرت عرض كرد: «اگر مرا هفتاد مرتبه سوزانده و زنده كنند، هرگز از ياري شما دست برنمي‌دارم.»[5]
آنان با ايمانی راسخ و استقامتی بي‌نظير به پرتوي از نور الهي تبديل شدند كه به کهکشان نور پروردگار (حضرت سيّدالشهدا(ع)) پيوستند.
---------------------------------------------------------------------
[1]. فاجعة الطف: 5، خطبة امام حسين(ع) در شب عاشورا: «اني قد أذنت لكم فانطلقوا جميعاً في حلٍّ من بيعتي ليس عليكم مني حرج ولا ذمام، وهذا الليل قد غشيكم فاتخذوه جملاً، وليأخذ كلّ رجل منكم بيد رجل من أهل بيتي، وتفرّقوا في سواد هذا الليل، وذروني وهؤلاء القوم، فإنهم لا يريدون غيري.»
[2]. كتاب هاى رجالى عامّه مانند اِصابه، اِستيعاب، اَسدالغابه وطبقات و كتاب هاى رجالى امامیّه اتفاق نظر دارند مُسلم‌بن‌عوسجه از اصحاب رسول خدا(ص) بود. او را مردى شب زنده دار، قارى قرآن و شجاعى شيرافكن برشمرده اند که نامش را در كتاب فتوحات ذكر كرده اند. او از خواص اصحاب اميرمؤمنان(ع) و ملازم ركاب حضرت در جنگ جمل، صفين و نهروان بود، و به روايت "مهیج‌الأحزان" چندين بار قرآن را از نظر اميرمؤمنان(ع) گذرانيد. زمانى كه مسلم بن عقيل به كوفه آمد، مسلم‌بن‌عوسجه وكيل آن حضرت در قبض اموال، خريد اسلحه و گرفتن بيعت از مردم بود. امام عصر(ع) در زيارت ناحيه مقدسه بر او سلام كرده است. مسلم، روز عاشورا چون شير غُرّان بر آن سپاه خون آشام زد و جنگى نمايان كرد و پنجاه سوار را به هلاكت انداخت تا اینکه از كثرت زخم و جراحت به زمين افتاد. امام حسين(ع) با حبيب بن مظاهر بر بالين او آمد و فرمود: يَرْحَمْكَ الله يَا مُسْلِم! ای مسلم! خداوند تو را رحمت کند.(بحارالأنوار:45/20).
[3]. بحارالأنوار:45/20.
[4]. سعید بن عبدالله حنفی از بزرگان شیعه و از مردان شجاع و عابد کوفه بود. او کسی بود که در مرتبة سوم نامه‌های اهل کوفه را برای امام حسین(ع) به مکّه برد و پاسخ امام را برای کوفیان بازگرداند. هنگامی که مسلم بن عقیل به کوفه آمد و در منزل مختار ساکن شد، سعید از اولین کسانی بود که حمایت خود را از امام حسین(ع) اعلام کرد و گفت که آماده است تا جان خویش را در راه یاریش فدا کند. مسلم بن عقیل نامه‌ای برای امام(ع) نوشت و دو مرتبه به وسیله سعید به مکه فرستاد. سعید بن عبدالله با کاروان حسینی به کربلا آمد، در شب عاشورا با سخنانی زیبا حمایت خود را از امام حسین اعلام داشت و در روز عاشورا به شهادت رسید. (ابصار العین، ص 125).
[5]. مقتل الحسین(ع) مقرم:89؛ تاریخ الامم و الملوک:5/ 419 .
برگرفته از کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) نوشته استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان
