از دعاهاى امام عليه السلام است درباره ى خود و دوستانش:
― اى آنكه شگفتيهاى بزرگى او (كمال ذات، بلندى مقام، بزرگى قدرت، بى نيازى از خلق، نيازمندى خلق به سوى او و مانند آنها، يا فكر و انديشه ى در مخلوقات شگفت آور او كه آنها كمال عظمت او را مى نماياند) پايان ندارد (پس اگر انديشه كنندگان روزگار در شگفتيهاى يك مصنوع او انديشه نمايند انديشه ى آنان به جائى نمى رسد) بر محمد و آل او درود فرست، و ما (گناهكاران) را از ستم در عظمت خود بازدار (چون ارتكاب گناه و عدول از حق، خود يك نوع جورى است نسبت به عظمت خالق)
― و اى آنكه مدت پادشاهى (قدرت و توانائى) او به آخر نمى رسد، بر محمد و آل او درود فرست، و گردنهاى ما را از عذاب و كيفرت (دوزخ) آزاد فرما (رقبه و گردن به جاى همه ى انسان به كار رفته)
― و اى آنكه گنجينه هاى رحمت (احسان و بخشش) او نابود نمى گردد، بر محمد و آل او درود فرست، و براى ما در رحمت خود بهره اى قرار ده (و اينكه بهره از رحمت را درخواست نموده براى آنست كه از بهره مقصود به دست آيد چون بهره ى از رحمت حق تعالى عالم را از نعمت و عفو و بخشش او فراگيرد)
― و اى آنكه چشمها از ديدن او بازمى مانند (چون ديده شدن از لوازم جسم است و حق تعالى جسم نيست) بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (با ياد خود و كردار پسنديده) به قرب (رحمت) خود نزديك نما
― و اى آنكه در برابر منزلت او منزلتها كوچك (ناچيز) است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را نزد (احسان) خود گرامى بدار
― و اى آنكه درونهاى اخبار نزد او هويدا است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (روز رستاخيز) نزد خود (به آنچه دانى) رسوا مگردان
― بار خدايا به بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بى نياز گردان (هبه به معنى بخشش بى عوض است و معنى حقيقى آن جز درباره ى خداى تعالى يافت نمى شود، زيرا او است كه نياز هر نيازمندى را بدون عوض و غرضى مى بخشد) و با صله و پيوستن (احسان و بخشش خود) ما را از ترس كسانى كه با ما قطع كرده دورى مى گزينند نگهدار تا با بخشش تو به ديگرى رو نياندازيم، و با احسان تو از (دورى گزيدن) ديگرى نترسيم
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به سود ما تدبير فرما و به زيان ما كيد منما (كيد اراده ى زيان رساندن به ديگرى است از روى پنهانى و آن از خلق حيله و فريب است و از خداى تعالى تدبير به حق و مجازات اعمال خلق است) و براى (دشمنان) ما مكر كن و با ما مكر مكن (مكر خدا بلا و گرفتارى از جانب او است به دشمنانش) و ما را (بر دشمنان دين) پيروز گردان و (آنها را) بر ما پيروز مگردان
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از (خشم) خود نگهدار، و به (لطف) خود حفظ فرما، و (به راه راست) به سوى خود راهنمائى كن، و از (رحمت) خود دور مگردان، زيرا هر كه را تو (از خشم خود) نگهدارى (از هر پيشامدى) سالم و بى گزند مى ماند، و هر كه را (به صراط مستقيم) راهنمائى فرمائى (به حقائق پى برده و) دانا مى شود، و هر كه را به سوى (رحمت) خود نزديك گردانى غنيمت و سود (نيكبختى هميشگى) مى برد
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از سختى پيشامدها و اندوههاى روزگار، و بدى دامهاى شيطان، و تلخى غلبه ى پادشاه حفظ فرما
― بار خدايا جز اين نيست كه بى نيازان به فضل قوه ى تو (از غير تو) بى نيازاند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را بى نياز گردان، و بخشندگان از زيادى عطا و بخشش تو مى بخشند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و (از خوان نعمت خود) به ما عطا فرما، و راه يافتگان با نور هدايت و رستگارى تو راه مى يابند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (به آنچه خير ما در آن است) راهنمائى نما
― بار خدايا هر كه را تو يارى كردى خوارى خواركنندگان به او زيان نرساند، و هر كه را تو عطا فرمودى جلوگيرى منع كنندگان از او نمى كاهد، و هر كه را تو راهنمائى نمودى گمراهى گمراه كنندگان او را از راه نبرد
― پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به قدرت و توانائى خود از (زيان) بندگانت دور ساز، و به بخشش خود از ديگرى بى نياز گردان، و به راهنمائى خود به راه حق ببر
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و سلامتى دلهاى ما را در ياد عظمت و بزرگى خود، و آسايش تنهاى ما را در سپاسگزارى نعمت خود، و شيرينى زبانهاى ما را در بيان نعمت خود قرار ده
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از دعوت كنندگان خود كه به سوى تو مى خوانند، و از راهنمايان خود كه به راه تو راهنمائى مى نمايند، و از نزديكان (به رحمت) خود كه به تو نزديكند قرار ده، اى بخشنده ترين بخشندگان.