از دعاهاى امام عليه السلام است هنگامى كه بيمار مى شد يا اندوه يا گرفتارى به آن حضرت رومى آورد:
― بار خدايا تو را سپاس بر تندرستى تن من كه (پيش از اين) هميشه در آن به سر مى بردم، و تو را سپاس بر بيمارى كه (اينك) در بدنم پديد آورده اى
― پس نمى دانم، اى خداى من، كدام يك از اين دو حالت (تندرستى و بيمارى) به سپاسگزارى تو شايسته تر و كدام يك از اين دو هنگام براى ستايش تو سزاوارتر است
― آيا هنگام تندرستى كه در آن روزيهاى پاكيزه ات را به من گوارا ساخته و براى درخواست خشنودى و احسانت شادمانى بخشيده و با آن بر طاعت خويش توفيقم داده و توانايم كرده بودى؟
― يا هنگام بيمارى كه مرا با آن (از گناهان) رهانيدى و هنگام نعمتها (دردها) ئى كه آنها را به من ارمغان دادى تا گناهانى را كه پشت مرا سنگين كرده سبك نمايد، و از بديهائى كه در آن فرورفته ام پاكم سازد، و براى فراگرفتن توبه آگاه نمودن و براى از بين بردن گناه به نعمت پيشين (تندرستى) يادآورى باشد؟
― در حاليكه در بين آن بيمارى كردارهاى پاكيزه اى است كه دو فرشته ى نويسنده ى اعمال برايم نوشته اند، كردارى كه نه دلى در آن انديشه نموده، و نه زبانى به آن گويا گشته، و نه اندامى (در انجامش) رنج كشيده، بلكه (نيكيهاى نوشته شده در اين اوقات) فضل و احسان تو است بر من (رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده: خداى عزوجل به فرشته اى كه به مومن موكل است هنگامى كه بيمار مى شود مى فرمايد: براى او بنويس آنچه را كه در تندرستى براى او مى نوشتى، زيرا من او را گرفتار نموده ام، و هم آن حضرت فرموده: درد سر يك شب هر گناهى جز گناهان بزرگ را از بين مى برد)
― بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه برايم پسنديده اى (بيمارى يا اندوه و گرفتارى) را محبوب من گردان، و آنچه كه بر من فرود آورده اى برايم آسان فرما، و مرا (در برابر اين گرفتارى) از چركى كردارهاى پيش از اينم پاك كن، و اعمال بد پيش از اينم را نابود ساز، و شيرينى تندرستى را برايم پديد آور، و گوارائى سلامتى را به من بچشان، و بيرون شدن از بيماريم را به عفو و بخششت و بازگشت از درافتادنم را بگذشتت و رهائى از اندوهم را به رحمتت و تندرستى ام از اين سختى را به گشايشت قرار ده
― زيرا توئى كه بى استحقاق احسان مى كنى و نعمت بزرگ مى بخشى، و توئى بسيار بخشنده ى ستوده شده، و توئى داراى عظمت و بزرگى.