از دعاهاى امام عليه السلام است هنگام پناه بردن (از گرفتاريها) به خداى توانا و بزرگ:
― بار خدايا من به بريدن از ديگرى و پيوستنم به تو خود را پاك و پاكيزه نمودم (از هر چه جز تو چشم پوشيده بس به تو مى نگرم)
― و به همه ى (اندام و حواس)ام به تو روآورده ام
― و از كسى كه به بخشش تو نيازمند است رو گردانيده ام
― و خواهشم را از كسى كه از احسان تو بى نياز نيست برگردانيده ام
― و دانستم كه خواستن نيازمند از نيازمند از سبكى انديشه (بينائى) و گمراهى خرد او است
― زيرا بسا از مردم را ديدم- اى خداى من- كه به وسيله ى جز تو عزت و بزرگى طلبيدند و خوار شدند، و از غير تو دارائى خواستند و بى چيز شدند، و قصد بلندى كردند و پست گرديدند (زيرا هويدا است كه خداى تعالى افاضه كننده ى هر خير و نيكى و بخشنده ى هر نعمتى است به هر كس به اندازه ى استعداد او بى وسيله يا با وسيله، پس هر كه گمان كند كه براى غير خداى تعالى قدرت كامله است و ديگرى را افاضه كننده ى خير و نيكى بداند سبب گردد كه خداى متعال افاضه ى خير را از او بازدارد و كسى كه خداوند خير خود را از او منع نمايد خوارتر از هر خوار و فقيرتر از هر فقير و پستتر از هر پستى خواهد بود، از پيغمبر- صلى الله عليه و آله- روايت شده: خداى جل جلاله فرموده: هر مخلوقى كه به مخلوق پناه برد نه به من وسائل آسمانها و زمين نزد او قطع شود پس اگر مرا بخواند اجابتش ننمايم، و اگر از من بخواهد به او ندهم، و هر مخلوقى كه به من پناه برد نه به خلق من آسمانها و زمين روزى او را ضمانت كنند، پس اگر از من بخواهد به او بدهم، و اگر مرا بخواند اجابتش نمايم، و اگر آمرزش طلب كند او را مى آمرزم)
― پس بر اثر ديدن مانندهاى ايشان (كسانى كه از غير خداى تعالى بزرگى و دارائى و بلندى طلبيدند و خوار و بى چيز و پست گرديدند) دورانديشى دورانديش درست و بجا است كه پند گرفتنش او را (از ديدن احوال آن مردم به توجه و رو آوردن به خداى متعال) موفق ساخته، و اختيار و برگزيدنش (خداى تعالى را بر غير او، يا آزمايشش اگر و ارشده الى طريق صوابه اختباره بباء موحده بخوانيم كه آن هم روايت شده) او را به راه راست و شايسته (كه آن درخواست هر چيز است از خداى متعال و بس) رهبرى نموده است
― پس از اينرو اى مولى و آقاى من توئى درخواستگاه من نه هر كه از او درخواست مى شود، و توئى رواكننده ى حاجت و خواهشم نه هر كه از او طلب و خواهش مى شود
― تو اختصاص داده شده و يگانه اى و به دعاء و خواندن من پيش از هر خوانده شده اى، كسى در اميد من با تو شريك نمى شود و در خواندنم با تو برابر نمى گردد، و دعايم كسى را با تو به يك رشته در نمى آورد (اميد و درخواستم متوجه به تو است و بس و هيچگاه ديگرى در نظر نيست)
― بار خدايا مخصوص تو است يكتائى عدد و شمار (بى شريكى و بى دومى، مراد از جمله ى لك يا الهى وحدانيه العدد وحده عدديه «يكى در برابر دو» نيست، چون خداوند متعال واحد حقيقى و منزه از واحد عددى است، بلكه مراد آنست كه وحدتى كه اعداد به آن نسبت داده و از آن تركيب مى شود و آن تحت عددى نمى باشد «چون گفته اند: بناى عدد از واحد است و واحد از عدد نيست، زيرا عدد بر واحد واقع نمى شود بلكه بر اثنين و دو واقع مى گردد» به غير تو گفته نمى شود) و براى تو است صفت قدرت كامله (كه ضعف و سستى در آن راه ندارد) و كمال توانائى و نيرومندى و پايه ى بلندى و برترى
― و هر كه جز تو در حيات و زندگانيش به رحمت و مهربانى نيازمند است، و بر كار و حال خود مغلوب و زيردست است (زيرا او را قوه و توانائى نيست جز به وسيله ى تو) در حالات مختلف و گوناگون و در صفات منتقل شونده است (از بچگى به پيرى، از نادانى به دانائى، از بى چيزى به توانگرى، از تندرستى به بيمارى و بالعكس مى رسد)
― پس تو از داشتن مانندها و همتاها برتر و از داشتن مانندها و همتاها بزرگترى و (از صفات آفريده شدگان) منزه و پاكى جز تو خدائى نيست (كه شايسته ى پرستش باشد).
فارسی
از دعاهاى امام علیه السلام است هنگام پناه بردن به خداى توانا و بزرگ
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
