نیایش برای یاری در پرداختن قرضها‏

(1) بار خدايا محمد و آل او درود فرست ، و من را برهان از وامي كه به سبب آن آبرويم را ببري ، و هوشم در آن پريشان شود ، و انديشه ام به آن پراكنده گردد ، كارم در چاره آن طول كشد

(2) و به تو پناه مي برم - اي پروردگارم - از اندوه قرض و انديشه آن ، و از كار وام و بي خوابيش ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را از آن پناه ده و از تو زنهار و پناه مي جويم - اي پروردگارم - از ذلت و خواري وام در زندگي و از وبال و سختي و گرفتاري آن پس از مرگ ، پس بر محمد و آل او درود فرست ، و من را به توانگري بسيار يا روزي به اندازه حاجت و نيازمندي بي كم و زياد كه هميشه باشد از آن برهان

(3) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست ، و من را از اسراف و زياده روي ( در صرف مال ) بازدار ، و به بخشيدن و ميانه روي ( در زندگي ) مستقيم ساز ( كه اعوجاج و كجي در آن راه نداشته از حد تجاوز ننمايم ) و روش نيكو در معيشت و زندگي ( صرف مال به اندازه توانايي ) را به من بياموز ( در دل من انداز طوري كه شايسته است رفتار نمايم ، حضرت باقر - عليه السلام - فرموده : علامت و نشانه مؤمن سه چيز است : حسن تقدير و نيك اندازه گرفتن در معيشت ، و شكيبايي بر مصيبت و سختي ، و آموختن احكام دين ) و من را به لطف ( پرورش ) خود از بيجا خرج كردن بازدار ( گفته اند : اسراف زياده روي در صرف مال است در آنچه شايسته است ، و تبذير زياده روي در صرف مال است در آنچه پسنديده نيست ) و روزيهاي من را از وسايل حلال روان گردان ، و انفاق و خرج كردنم را در راههاي خير و نيكي بگردان ( حضرت صادق - عليه السلام - فرموده : خير و نيكي نيست در كسي كه نخواهد گرد آوردن دارايي از حلال را كه به آن آبروي خود را از گدايي كردن نگاه دارد و وامش را بپردازد و و به خويشانش ببخشد ) و آن دارايي را كه براي من گردنكشي و خودبيني آورد ، يا به ظلم و ستم بكشاند ، يا در پي آن گرفتار طغيان سركشي گردم از من بگير

(4) بار خدايا همنشيني فقرا و درويشان را برايم محبوب گردان ، و من را به صبر و شكيبايي نيكو ( صبري كه نفس به آن اطمينان و آرامش داشته اضطراب و نگراني در آن راه نيابد ) بر همنشيني ايشان ياري فرما

(5) و آنچه از كالاي دنيا نابود شدني از من گرفتي ( من را بي بهره نمودي ) پس ( عوض و به جاي ) آن را در گنجينه هاي خود ( در آخرت ) كه هميشگي است برايم اندوخته نما

(6) و آنچه از مال و دارايي دنيا كه به من ارزاني داشته اي ، و آنچه از كالاي آن كه براي من پيش انداخته اي ( در دنيا عطا فرموده اي ) وسيله رسيدن به جوار ( رحمت ) خود و پيوستن به قرب ( فضل و كرم ) خويش و وسيله به سوي بهشت گردان ، زيرا تو داراي احسان بزرگ و بسيار بخشنده بزرگواري .