نیایش هنگام یاد مرگ

(1) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست ، و ما را از آرزوي دراز بازدار ( چون آرزوي دراز آخرت را از ياد مي برد و بر اثر آن انسان بدبخت مي گردد ، در نهج البلاغه است حضرت اميرالمؤمنين - عليه السلام - فرموده : ايها الناس ان اخوف ما اخاف عليكم اثنان : اتباع الهوي وطول الامل ، فاما اتباع الهوي فيصد عن الحق ، واما طول الامل فينسي الاخرة يعني اي مردم ترسناكترين چيزي كه از ابتلاي شما به آن مي ترسم دو چيز است : اول پيروي از هواي نفس ، دوم آرزوي بي شمار ، اما پيروي از هواي نفس شخص را از راه حق بازمي دارد ، و آرزوي بي حساب آخرت را از ياد مي برد ) و با كردار راست و درست ( به طوري كه واجب است ) آرزو را از ما دور گردان تا اين كه تمام كردن ساعتي را پس از ساعتي و دريافتن روزي را پس از روزي و پيوستگي نفسي را به نفسي و در پي آمدن گامي را در پي گامي آرزو نكنيم

(2) و ما را از فريب آرزو سلامت و بي گزند و از بديهايش ايمن فرما ، و مرگ را در جلو ما برپا دار ( آني آن را از ياد ما مبر ) و ياد كردن ما آن را روزي پس از روزي ( يا روزي پس از روزهايي ) قرار مده ( ما را توفيق ده تا هميشه به ياد آن باشيم ، و روزي آن را از ياد مبريم كه مستلزم كوتاهي آرزو و كوشش در عبادت و بندگي و چشم پوشي از دنيا و كالاي آن و روآوردن به آخرت است )

(3) و از اعمال شايسته عملي براي ما قرار ده ( توفيق بجا آوردن عمل شايسته اي به ما عطا فرما ) كه با آن بازگشت به سوي ( پاداش ) تو را دير شماريم ( در انجام آن عمل بكوشيم ) و بر زود رسيدن به ( رحمت ) تو حرص داشته باشيم تا مرگ براي ما جاي انس و آرامش باشد كه به آن انس گيريم ، و جاي الفت و دوستي باشد كه به سوي آن شوق داشته باشيم ، و خويشاوند نزديكي ( مانند زن و فرزند ) باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم

(4) پس هرگاه آن را بر ما حاضر نمودي و به ما واقع ساختي ما را به آن نيكبخت گردان در حالي كه زيارت و ديدار كننده ( آمدنش از روي مهرباني ) باشد ، و ما را به آن انس ده در حالي كه از راه رسد ، و ما را به مهماني آن بدبخت مكن ، و از ديدارش خوار و رسوا و سر به زير مفرما ، و آن را دري از درهاي آمرزش خود و كليدي از كليدها ( وسيله اي از وسيله ها ) ي رحمت خويش گردان

(5) ما را بميران هدايت شدگان ( به راه حق ) كه گمراهان نباشيم ، فرمانبران احكام و دستورها ) كه كراهت نداشته باشيم ، توبه كنندگان كه گناه نكنيم و اصرار و ايستادگي ( بر آن ) نورزيم ، اي ضامن پاداش نيكوكاران ( اشاره به قول خداي تعالي " سوره 9 ، آيه 120 " : ان الله لا يضيع اجر المحسنين يعني خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمي گرداند ) و اي اصلاح كننده كردار تباهكاران ( اي خواهان صلاح كردار تباهكاران به اين كه فساد و تباهكاري را به صلاح و درستي تبديل كنند ، اين جمله با قول خداي تعالي " سوره 10 ، آيه 81 " : ان الله لا يصلح عمل المفسدين " خدا كردار تباهكاران را اصلاح نمي كند " منافات ندارد ، زيرا مراد از آيه اين است كه خدا كردار كسي را كه مي خواهد در دين فساد نمايد تباه مي گرداند تا حق از باطل و نادرستي آشكار گردد ) .