اولاً: حضرت سیدالشّهدا خصوصیاتی منحصر به فرد دارد که در سایر ائمّه علیهم‌السلام وجود ندارد. درباره امام حسین علیه‌السلام و شهادتش روایات متعدّدی وارد است که آسمان چهل روز به رنگ خون بود[1].
از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که بعد از واقعه کربلا آفتاب چهل روز به رنگ سرخ طلوع و غروب می‌کرد. در عزای آن حضرت عالم متأثّر شد.
از دیگر خصوصیات آن حضرت این است که به ایشان ثاراللّه گفته می‌شود یا این که همه انبیا قبر مطهّر آن حضرت را زیارت می‌کنند، علاوه بر این‌که سایر ائمّه بر عزاداری امام حسین علیه‌السلام توصیه و تأکید نموده‌اند و علّت این امر آن است که قیام سیدالشهداء علیه‌السلام در واقعه عاشورا در شرایطی اتفاق افتاد که حاکمان اسلامی ظلم فراوان می‌کردند، انسانیت و آزادی در بند کشید شده بود، امّت اسلامی تحقیر می‌شدند، ظلم علیه شیعیان شدت یافته بود، امر به معروف و نهی از
منکر فراموش شده بود، بدعت‌ها در دین وارد شده بود اخلاق اسلامی و انسانی فراموش گشته بود و... همه این‌ها از یک سو و موقعیت ویژه امام حسین علیه‌السلام از جهت مظلومیت و تنهایی، کیفیت برخورد مسلمانان به ظاهر دوست با حضرت، نوع جنگ و برخورد فیزیکی با آن حضرت و اصحاب و اهلبیتش، درس‌های تربیتی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که از این حادثه به دست می‌آید از سوی دیگر؛ همه و همه شکل خاصی به این حادثه داده است و آن را واقعه‌ای بی‌نظیر در تاریخ ساخته است؛ چنان که امام صادق علیه‌السلام فرمود:
«لاَ یوْمْ کیوْمِک یا أَبا عَبْدِاللّه»[2].
و روشن است که با چنین گستردگی که قیام سیدالشهدا علیه‌السلام دارد عزاداری آن حضرت نیز کمّاً و کیفاً با عزاداری برای سایر اهلبیت علیهم‌السلام و واقعه‌های دیگر قابل مقایسه نیست، حتّی خود معصومین علیهم‌السلام در طول سال در هر مناسبتی برای آن حضرت اشک می‌ریختند تا جایی که امام زمان علیه‌السلام فرموده‌اند:
ای جدّ عزیزم! آن قدر برای تو گریه می‌کنم که اگر اشک چشمم تمام شود برایت خون گریه می‌کنم[3].
و این به خاطر خصوصیاتی است که در شهادت امام حسین علیه‌السلام می‌باشد.
[1] اللهوف : 25 ؛ الأمالی ، شیخ صدوق : 177 ؛ المناقب، ابن شهر آشوب : 3/238 .
[2] المزار ، محمد بن المشهدی : 501 ؛ مکیال المکارم : 153 ؛ صحیفة الهادیه والتحفةُ المهدیه : 209 .
[3] الکافی : 2/188 ، بابُ ادخال السرور علی المؤمنین ، حدیث 1 « مَنْ سَرَّ مؤمناً فَقَدْ سَرَّنی وَمَن سَرَّنی فقد سَرّ اللّه » .
