دستور اسلام به مهرورزى با مخالف

اسلام ، اين آيين پاك الهى كه آيين همه پيامبران است ، بر مهرورزى پافشارى شگفتى دارد ، زيرا كاربرد مهر و محبّت از امور ديگر بيش تر و سريع تر است . اسلام اجازه نمى دهد كه انسان مهر و محبتش را از ديگران گرچه هم كيش و هم رنگ او نيستند دريغ بدارد . حضرت صادق عليه السلام در حالى كه سوار بر مركب به سوى مدينه در حركت بودند و هوا به شدت گرم بود ، چشم مباركشان به شخصى افتاد كه در آن گرماى سخت از شدت تشنگى روى زمين افتاده ، بيم مرگشمى رود ، به پياده اى از يارانش كه آب در اختيار داشت فرمودند به سوى او شتاب و او را سيراب كن ، عرضه داشت من او را مى شناسم ، از مسيحيان مدينه است ، چه نيازى كه به فرياد او برسيم ! حضرت فرمود : من به دين او كار ندارم ، او تشنه اى در حال مرگ است كه بر ما لازم است به او يارى دهيم ، به سرعت به او آب برسان تا از اين حالت نجات يابد . ما بايد نسبت به قلب خود در مسأله مهر و محبّت در حدى كار كنيم كه تبديل به دريايى موّاج از عشق و محبّت شويم و با كمال شوق و اشتياق همگان را در همه امور حيات و زندگى مثبت از مهر و محبّت خود سيراب نماييم . پيامبران خدا كردارشان و زبانشان براى تبليغ دين ، كردار و زبانى غرق مهر و محبّت بود ، روش محبّت آميزشان و حوصله عجيبى كه در اين زمينه به خرج مى دادند مردم را به آيين حق جذب مى كرد . حضرت رضا عليه السلام در باره روش محبّت آميز پيامبر صلي الله عليه و آله و حوصله شگفت آور آن حضرت در دعوت به نماز از اهل بيتش مى فرمايد : هنگامى كه آيه : وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاَةِ. .. و خانواده ات را به نماز فرمان بده . . . نازل شد ، پيامبر به مدت نه ماه هر روز در پنج وقت نماز درب خانهعلى و فاطمه قدس سرهما مى آمد و مى گفت : خدا شما را مورد مهر و رحمت قرار دهد ، براى نماز آماده شويد  .