چقدر مولوى زيبا گفته است: روزها فكر من اين است و همه شب سخنم‏   كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم‏ از كجا آمده‏ام، آمدنم بهر چه بود   به كجا مى‏روم آخر؟ ننمايى وطنم‏ مرغ باغ ملكوتم، نيم از عالم خاك‏   چند روزى قفسى ساخته‏اند ...