اى صاحب هر راز،اى نهايت هر شكايت‏ اى بزرگوار چشم‏پوش،اى بزرگ اميد،اى آقاى من،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و با من آن كن كه تو شايسته آنى اى كريم.

اى آقاى من در آنچه كه تا پايان عمر بر من فرود می آيد از نهان و آشكارم جارى شده است، و تنها به دست توست نه به دست غير تو فزونى و كاستی ام و سود و زيانم،

خدايا! اگر شايسته رحمت نيستم، تو سزاوارى كه بر من با فراوانى فضلت بخشش نمايى،

خدايا! اگر گذشت كنى، چه كسى از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزديك شده باشد و عملم مرا به تو نزديك نكرده، اعترافم را به گناه وسيله خويش به بارگاهت قرار دادم.

در احاديث قدسيه آمده كه خداوند به موسى بن عمران فرمود: به فلان كس بگو: تو را دچار چنان بلايى كرده‏ام كه ما فوق آن نيست. عرضه داشت: خداوندا! من او را بر بلايى نديدم، خطاب رسيد: لذت مناجاتم را از او گرفته‏ام!!

اگر بتواند از عذاب آن روز،پسرانش و همسرش و برادرش و خويشانش كه او را در بر مى‏گيرند و هركه در روى زمين است بها بدهد سپس اين بها دادن او را نجات دهد هرگز!همانا عذاب الهى آتشى شعله‏ور است،بركننده پوست اعضا براى سوزاندن است!

خدايا بر نفسم در فرمانبرى از آن گناه بار كردم، پس واى بر او اگر او را نیامرزی، خدايا نيكی ات بر من در روزهاى زندگی ام پيوسته بود، پس نيكى خويش را در هنگام مرگم از من قطع مكن.

و از تو امان مى‏خواهم روزى كه شناخته شوند گناهكاران‏ به نشانه‏هايشان،و به پيشانيها و قدمها بگيرندشان و از تو امان مى‏خواهم روزى كه كفايت نمى‏كند پدرى از فرزندش،و نه فرزندى كفايت‏كننده است از پدرش به هيچ‏وجه،البته وعده خدا حق است.