خدايا در روزگار غرور نسبت به تو، بيدار نشدم و گاه تمايلم به سوى خشم تو آگاه نگشتم.
،خدايا و من بنده تو و فرزند بنده توام، در برابرت ايستاده ام، به كرمت به حضرت تو متوسّلم.

اگر بتواند از عذاب آن روز،پسرانش و همسرش و برادرش و خويشانش كه او را در بر مى‏گيرند و هركه در روى زمين است بها بدهد سپس اين بها دادن او را نجات دهد هرگز!همانا عذاب الهى آتشى شعله‏ور است،بركننده پوست اعضا براى سوزاندن است!

و از تو امان مى‏خواهم‏ روزى كه عذرخواهى ستمكاران سود نمى‏دهد،و بر ايشان است لعنت،و عذاب و شكنجه سراى آخرت و از تو امان ميخواهم‏ روزى كه كسى براى كسى اختيار چيزى را ندارد،و اختيار همه‏چيز در آن روز براى خداست،

خدايا! گويى من با همه هستی ام در برابرت ايستاده ام، درحالیكه حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سايه افكنده است، و آنچه را تو شايسته آنى بر من جارى كرده ای و مرا با عفوت پوشانده اى،

اى سرورانم،نمى‏توانم ثناى شما را شماره كنم،و در امر مداح گفتن قدرت رسيدن به حقيقت شما را ندارم،و در مقام وصف نمودن،توانايى بيان منزلت شما در من نيست،و حال آنكه شما نور خوبان و هاديان نيكان و حجّتهاى خداى جبّاريد،

و از تو امان مى‏خواهم روزى كه انسان فرار مى‏كند از برادر و پدر و مادر و همسر و فرزندانش، و براى هركدام از آنها در آن روز كارى است،كه آن‏ كار او را بس است،و از تو امان مى‏خواهم روزى كه گنهكار دوست دارد،

خدايا بر نفسم در فرمانبرى از آن گناه بار كردم، پس واى بر او اگر او را نیامرزی، خدايا نيكی ات بر من در روزهاى زندگی ام پيوسته بود، پس نيكى خويش را در هنگام مرگم از من قطع مكن.