خدايا بر نفسم در فرمانبرى از آن گناه بار كردم، پس واى بر او اگر او را نیامرزی، خدايا نيكی ات بر من در روزهاى زندگی ام پيوسته بود، پس نيكى خويش را در هنگام مرگم از من قطع مكن.

مولايم اى مولايم من،تو و من آزمايش‏شده به بلاها،آيا رحم مى‏كند به آزمايش‏شده به بلاها جز سلطان؟،مولايم اى مولاى من تو دليلى و رهنما و من سرگردان،آيا رحم مى‏كند به سرگردان جز دليل و رهنما؟

خداى از تو امان مى‏خواهم،روزى كه سودى ندهد مال و فرزندان‏ مگر كسى‏كه ولى به تمام معنى سالم نزد خدا آرد،و از تو امان مى‏خواهم روزى كه ستمكار مى‏گزد هر دو دستش را،و مى‏گويد اى كاش همراه پيامبر راه خدا را انتخاب مى‏كردم

اى آن‏كه زيبا را آشكار ساخت،و كار زشت را پوشاند،اى آن‏كه بر معصيت سرزنش نكرد،و پرده و باطن را ندريد،اى بزرگ گذشت،اى نيكو درگذر،اى‏ پهناور آمرزش،اى هر دو دست به رحمت گسترده،

اى صاحب هر راز،اى نهايت هر شكايت‏ اى بزرگوار چشم‏پوش،اى بزرگ اميد،اى آقاى من،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و با من آن كن كه تو شايسته آنى اى كريم.

اى آقاى من در آنچه كه تا پايان عمر بر من فرود می آيد از نهان و آشكارم جارى شده است، و تنها به دست توست نه به دست غير تو فزونى و كاستی ام و سود و زيانم،

خدايا! اگر شايسته رحمت نيستم، تو سزاوارى كه بر من با فراوانى فضلت بخشش نمايى،

خدايا! اگر گذشت كنى، چه كسى از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزديك شده باشد و عملم مرا به تو نزديك نكرده، اعترافم را به گناه وسيله خويش به بارگاهت قرار دادم.

در احاديث قدسيه آمده كه خداوند به موسى بن عمران فرمود: به فلان كس بگو: تو را دچار چنان بلايى كرده‏ام كه ما فوق آن نيست. عرضه داشت: خداوندا! من او را بر بلايى نديدم، خطاب رسيد: لذت مناجاتم را از او گرفته‏ام!!

و از تو امان مى‏خواهم روزى كه شناخته شوند گناهكاران‏ به نشانه‏هايشان،و به پيشانيها و قدمها بگيرندشان و از تو امان مى‏خواهم روزى كه كفايت نمى‏كند پدرى از فرزندش،و نه فرزندى كفايت‏كننده است از پدرش به هيچ‏وجه،البته وعده خدا حق است.

خدايا، بنده ای هستم، كه به درگاهت از آنچه كه با آن با تو روبرو بوده ام از كمى حيايم از مراقبتت نسبت به من بيزارى می جويم و از تو درخواست گذشت میكنم، زيرا گذشت صفتى درخور كرم توست.