در کلام حضرت موسی بن جعفر(ع)، این یک امر طبیعی است که پروردگار به کسی محبت داشته باشد ولی محبوبش را به دوزخ ببرد.

تهران حسینیه سیدالشهدا (ع) جمادی الثانی 1441 جلسه‌ی سوم

استاد انصاریان:سیدالشهدا «ولیّ اللّه» است و عرفان او مافوق عرفان همه عرفاست و سیره عبادی او ما فوق سیره عابدان و سالکان؛ بلکه عرفان و عبودیت او «حجت» بر عبودیت و عرفان سایرین است چنانچه گفته اند:«عرش عرفان، فرش ولایت است»

شقاوت و تیره بختی از آن کسی است که خدا و قیامت و حقیقت را انکار کرد و بر قاطر چموش معصیت سوار شد، قاطری که مهار ندارد و طبق فرموده امیرالمؤمنین(ع) سوار خود را تا به دوزخ تحویل ندهد، آرام نمی شود.

ائمه معصومین(ع) نسبت به زیارت امام حسین(ع) دستور اکید داده‌اند. آنچه پس از گریه بر مصائب آن حضرت حائز اهمیت است و اولویت دارد، زیارت ابی عبدالله(ع) است.

امام سجاد(ع)، صبح‌ها که قرآن تلاوت می‌کردند وقتی به آیات عذاب می‌رسیدند، طوری گریه می‌کردند که آنهایی که از داخل کوچه رد می‌شدند، صدای گریه‌ امام را می‌شنیدند.

پیامبر اسلام با وجود سخت ترین شرایط، ولی در کمال محبت و خوش خلقی، روحیۀ تفکر را در مردم زنده کردند تا دربارۀ انسان و خلقت اندیشه کنند که نهایتاً به توحید برسند.

فقط دین کسانی سالم است که قرآن را با اهل‌بیت (ع)  همراهی  و پیروی کنند.

قم، فاطمیه دوم، جلسه مجازی، زمستان98