فارسی
سه شنبه 06 شهريور 1403 - الثلاثاء 20 صفر 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

پرسشها و پاسخها، ص: 117

مانند بوعلی گفتند:

تا به آن جا رسيد دانش من

كه بدانم همی كه نادانم

پس اگر در مواردی ما به حكمت و اسرار مسائل پی نبرديم دليل بر بد بودن آن ها نيست و منافات با عدل الهی نخواهد داشت چرا كه ظلم و ستم همواره معلول يكی از اين عوامل است

الف- فاعل، زشتی ظلم را نمی داند (عدم آگاهی)

ب- فاعل، زشتی ظلم را می داند ولی از انجام عدل ناتوان است و يا به آن ظلم نيازمند است (عجز و نياز)

ج- فاعل، زشتی ظلم را می داند و بر انجام عدل نيز توانا است ولی چون شخص حكيم نيست از انجام كارهای ناروا باكی ندارد (جهل و سفاهت).

بديهی است كه هيچ يك از عوامل مزبور در خداوند متعال راه ندارد و افعال الهی همگی عادلانه و حكيمانه است.

3- آيات فراوانی از قرآن كريم دلالت بر اين مطلب دارد كه اعمال انسان نقش واقعی و اساسی در بلاها و حوادث طبيعی و اجتماعی دارد ليكن انسان وقتی كه با مصيبت و مشكلی برخورد كرد به جای اين كه به نفس خود و به اعمال خود مراجعه كند و از عوامل بشری حوادث تفحّص كرده و به اصلاح نفس خود بپردازد فوراً حوادث را مخالف با حكمت خدا يا عدل و رحمت او می داند. خداوند در قرآن كريم می فرمايد:




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^