پرسشها و پاسخها، ص: 407

3- در روايتی كه امام حسين عليه السلام به خواهرشان زينب كبری عليها السلام می فرمايد:

پس از مرگ من صبر پيشه كن و.. «1».

و همين طور مشابه اين روايت، از متن روايت به وضوح پيدا است كه امام عليه السلام برای حضرت زينب يك وظيفه بسيار بزرگ را معيّن می كند كه آن وظيفه اهميتش فوق اشتغال به امور عزاداری است ولی روايات بسياری داريم كه بيانگر سوگواری حضرت زينب عليها السلام در كوفه و شام و مدينه و منازل بين راه و اقامه عزاداری سيد السّاجدين در شهر شام می باشد كه اساس و بنيان عزاداری از فرمايش های آن حضرت پايه گذاری شده و پايه های حكومت بنی اميّه را متزلزل كرد.

4- از روايات بزرگان اهل سنّت نيز به خوبی پيداست كه حضرت رسول صلی الله عليه و آله در مرگ فرزند عزيزش ابراهيم گريه كرد و نيز در شهادت عموی بزرگوارش حضرت حمزه اقامه عزا نمود ما در اين جا به ترجمه چند روايت مستند اكتفا می كنيم:

الف) در كتاب عِقد الفريد «2» آمده است كه موقع مرگ ابراهيم «فرزند رسول خدا» حضرت در مرگ اين كودك گريه كردند. از ايشان سوال شد چرا گريه می كنيد؟ در پاسخ فرمودند:

در مرگ ابراهيم اشك از ديدگان جاری و قلب در فراق او محزون است ولی بر زبان ما چيزی جاری نمی شود كه موجب خشم پروردگار بشود.

______________________________
(1) نفس المهموم: 346 و 355.

(2) عقد الفريد: 3/ 19.