ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1102

گرفت، و بداند كه اگر خود باقی بماند، نمی تواند بدون خواست خدا سودی به آنان رساند، و ضرری از آنان برطرف نمايد، و خدايی كه آنان را آفريده از او به آنان مهربان تر است. و بايد در آن حال در مقام اميد و رجا به سر برد، و به رحمت خدا و شفاعت رسول خدا صلّی اللّه عليه و آله و سلّم و ائمه معصومين عليهم السّلام اميد عظيم داشته باشد، و منتظر قدوم شريف ايشان باشد، و بداند همه آنان در آن وقت حاضر می شوند، و شيعيان خود را بشارتها می دهند، و ملك الموت را سفارشها می نمايند.

شيخ طوسی در (مصباح المتهجّد) فرموده: وصيت و اخلال نكردن به آن برای انسان مستحبّ است. چه آنكه روايت شده: برای آدمی سزاوار است شب را به روز نياورد، مگر آنكه وصيت نامه اش زير سرش باشد، و اين معنا در حال بيماری تاكيد شده است. و نيكو وصيت كند، و خود را از حقوقی كه ما بين او و خداست و از مظالم عباد [ستمهايی كه بر بندگان روا داشته است ] خلاص كند. به راستی از رسول خدا صلّی اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده: هركه هنگام مرگ خويش وصيّتش را نيكو نكند، نشانه نقص در عقل و مروّت اوست. عرضه داشتند: ان وصيّت نيكو چگونه است؟ فرمود: چون مرگ او برسد، و مردم نزد او جمع شوند بگويد:

خدايا آفريننده آسمانها و زمين، دانای پنهان و عيان، بخشنده و مهربان، من با تو عهد می كنم، به حق گواهی می دهم كه معبودی جز خدا نيست، يگانه است، شريكی ندارد، و اينكه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده اوست، و قيامت آمدنی است، شكی در ان نيست، و خدا هركه را در قبور هستند. برمی انگيزد، و همانا حسابرسی اعملا و بهشت حق است، و آنچه در آن از نعمتها و خواراكيها، و آشاميدنی ها، و ازدواج وعده داده شده حق است، و آتش حق است، و ايمان حق است. و دين چنان كه