ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 83

فضل و بخشش، پاك و منزه است آن دارای قدرت و كرم. خدايا از تو خواستارم به حق بندها و گره گاههای شكوه عرشت، و به حق نهايت مهرت كه در كتابت آوردی، و نام بزرگت و كلمات بی عيب و نقصت كه در راستی و عدالت بس كمال يافته اند، بر محمّد و خاندانش درود فرست و با من چنين و چنان كن.

و بجای كلمه «كذا و كذا» حاجات خود را از خدا درخواست كند. شيخ طوسی و سيّد ابن طاووس از مفضل بن عمر، روايت كرده اند كه گفت: روزی امام صادق عليه السّلام را ديدم كه نماز جعفر بجا آوردند و پس از نماز دستها را بلند نمودند، اين دعا را خواندند: «يا ربّ يا ربّ» به اندازه ای كه يك نفس اجازه دهد، «يا ربّاه يا ربّاه» به قدر يك نفس، «ربّ ربّ» به اندازه يك نفس، «يا اللّه يا اللّه» باز هم به قدر يك نفس، «يا حیّ يا حیّ» همپای يك نفس، «يا رحيم يا رحيم» باز هم به اندازه يك نفس، «يا رحمن يا رحمن» هفت بار، «يا ارحم الرّاحمين» هفت بار، سپس اين دعا را خواندند:

خدايا! سخنم را با ستايش تو آغاز می كنم، و با ثنای تو گويا می شوم و تو را به بزرگی می ستايم، درحالی كه ستايشت را پايانی نيست، و تو را سپاس می گيرم و كيست آن كه به نهايت سپاست و بلندای بزرگی ات برسد؟ آفريدگانت را چه رسد كه به شناخت رژفای عظمت تو دست يابد، چه زمانی بوده كه به فضل و بخششت ستوده و به عظمت موصوف نبودی، كدامين زمان بوده كه با بردباری خويش پياپی از گنهكاران درنگذشته باشی؟! ساكنان زينت از فرمانبرداری تو سرپيچی كردند، ولی تو با بخشش خويش بر آنان مهر ورزيدی، به فضل خود به آنان بخشيدی و به كرامت پی درپی به آنان روی كردی، ای كه معبودی جز تو نيست، بخشايشگری كه دارای شوكت و كرامتی.

پس حضرت فرمود: ای مفضّل هرگاه تو را حاجت ضروری پيش آيد نماز جعفر را بخوان، و اين دعا را قرائت كن، و حاجتت را از خدا بخواه، كه به خواست خدا برآورده می شود. مؤلف گويد: شيخ طوسی برای برآورده شدن حاجت از