ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1040

ای بزرگ احسان، ای آغاز كننده هر نعمت پيش از لياقت آن، ای پروردگار، ای آقا، ای مولا، ای نهايت، ای فريادرس، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و از تو می خواهم كه مرا در آتش دوزخ قرار ندهی آنگاه از حق تعالی هرچه می خواهی بطلب. چهارم: از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: اين دعا را خواند: خدايی تويی مورد اطمينان من در هر اندوه شديد، و تويی اميد من در هر سختی، و تويی مورد اطمينان و ذخيره ام در هر امری كه بر من فرود آمد، چه بسيار اندوه شديدی كه دل از آن ناتوان می شود، و چاره در آن كم می گردد، و خويش و بيگانه به آن كمك نمی دهد، و دشمن به خاطر آن زخم زبان می زند، و كارها در آن خسته ام می كند، آن را به درگاه تو آوردم، و از آن به تو شكايت نمودم، از غير تو در آن رو گردانم پس آن را گشودی، و برطرف كردی، و مرا از آن كفايت نمودی، پس تويی سرپرست هر نعمت، و صاحب هر جاجت، و نهايت هر رغبت، ستايش بسيار توراست، و احسان فزون توراست. مؤلّف گويد: اين دعا همان دعای رسول خدا صلی اللّه عليه و آله در روز بدر و احزاب، و دعای حضرت سيد الشهدا عليه السّلام در روز عاشورا است، و جز اين دعا دو دعای ديگر از حضرت روايت شده كه در روز عاشورا خواندند، يكی دعايی است كه به حضرت سجاد عليه السّلام تعليم فرمودند، زمانی كه ايشان را به سينه خود چسباند در حالی كه از بدن مباركشان خون می جوشيد، و اين دعا را برای حاجت و نياز مهم و اندوه و بلای سخت و امر بزرگ دشوار می خوانند، و آن دعا اين است:: به حق يس و قرآن حكيم، و به حق ط و قرآن عظيم، ای كه بر نيازهای خواهندگان توانايی، ای كه آنچه در باطن است می دانی، ای خارج كننده غم و اندوه از گرفتاران، ای گشاينده غم از غمناكان، ای رحم كننده به پيرمرد، ای روزی دهنده