عرفا چگونه می بينند؟، ص: 15

مسجد، نه به منبر، نه به محراب، نه به دعا، نه به راز و نياز، نه به مناجات، آخر، ما هيج چيزی كم نداريم كه بخواهيم دست به طرف خدا دراز بكنيم. با اين نگاه هم كه دارند، هيچی گيرشان نمی آيد. البته، اينی هم كه دارند، می گذارند، می ميرند و می روند. اصلًا اين دارايی ها هيچی نيست و باد است. اين ها بادی اند.

خداوند متعال پيش از ديدن رويا توسّط يوسف (ع) و ماجراهای بعد از آن، به يعقوب (ع) وحی كرد كه: «اسْتَعِدَّ لِلْبَلاء» «1»: اگر واقعاً عاشق من هستی، برای آزمايشات سنگين، خودت را آماده كن. هر كسی با من پروردگار پيوند دارد، او را می كارند. وقتی آدم را می كارند، بايد اول به مقدار بسيار فراوان بار هم بر روی اين دانه بريزند تا در زير خاك خدا با آن ها كار كند. خدا در ظاهر با كسی كار نمی كند: «ءَأَنتُمْ تَزرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ » «2»، كسی با دانه زير خاك نمی تواند كار

______________________________
(1) 1. شيخ صدوق، علل الشرائع، ج 2، ص 45.

(2) 2. واقعه: 64.