ای بینیازترین بینیازان! اینک ما بندگانت پیش روی توایم و من تهیدستترین تهیدستان در پیشگاه توام؛ تهیدستی و نداری ما را به تواناییات جبران کن و امید ما را به بازدارندگیات قطع مفرما! که اگر چنین کنی، به تحقیق کسی که خود را به تو خوشبخت خواسته، بدبخت کردهای؛ و آنکه فضل و احسانت را طلبیده، محروم ساختهای.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.