فراز 12 از دعای 20 ( یاری خواستن از غیر خدا )

هستى آفرينا، مرا چنان كن كه به هنگام لزوم به يارى تو، قيام كنم و بر دشمنت حمله برم، و در احتياج، نياز از تو جويم، و در تنگى و سختى به درگاه تو عجز آورم. آنگاه كه بيچاره شدم رو به غير تو نياورم، در زمانيكه به خاك فقر نشستم جز از تو از ديگرى درمان فقر نخواهم، و آنگاه كه در هول و هراس رفتم به دامان هيچ كس جز تو نياويزم. چنان نشوم كه از رحمتت دور، و به خوارى مجبور و مستحق كيفرت گردم. اى آنكه بخشنده‌ترين بخشندگانى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.