فراموشم ار شد و گر بود ياد
به پايم نوشتى، ترا شد مراد
بپرداز خود دين من با عطا
چو باشد فراوان بزرگى ترا
تو بردار از ذمهام اينچنين
كه هستى به بخشندگى بىقرين
ممان آنچنانم كه روز جزا
ببينم بدهكار روى ترا
بكاهى ز اعمال نيكم وز آن
بديهايم افزون شود ناگهان
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.