اما منفعت دوم به جا مصرف کردن نعمت‌ها، طهارت‌سازی است، طهارتی که انسان را لایق مقام قرب و لقای الهی می‌کند. البته این لقا، لقای مادی نیست، بلکه لقای معنوی است و در آن پیشگاه، فقط مردم پاک راه دارند و بس.
شما توجه کنید نماز که می‌خواهید بخوانید، لازم است دارای سه طهارت باشید؛ طهارت از حَدَث، طهارت از خُبث و طهارت از فضولات. طهارت از حدث مثل طهارت از بول و غائط، که حتما بدن باید از این موارد پاک باشد. طهارت از خبث هم با غسل و تیمم و وضو امکان پذیر است. طهارت از فضولات نیز این است که در نماز ناخن‌های بلند و کثیف، و لباس کثیف و آلوده نداشته باشید. باادب، آراسته، تمیز، با لباس خوب و بدن پاکیزه، و با ناخن و موی تمیز، و همچنین با عطر و انگشتر عقیق و با قیافه آراسته به عبادت بپردازید که خداوند فرموده است: )خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِد
اما در موضوع لقا و قرب حق نیز سه طهارت بسیار لازم است؛ یکی طهارت جوارح، یکی طهارت دل و دیگری طهارت سر است؛ و تا اینها نباشد انسان بدانجا راه ندارد.
منبع : پایگاه عرفان
