پس رعايت حق آنان بر من واجبتر، و احسانشان به من ديرينهتر، و لطفشان بر من بيشتر از آن است كه ايشان را به بند عدالت كشم، يا با آنان معارضه به مثل كنم، (و جزاى برابر دهم)، وگرنه- اى خداى من!- روزگار مديدى كه در تربيتم سپرى كردهاند چه مىشود؟ و رنج بسيارى كه در نگاهدارىام بردهاند چه خواهد گشت؟ و تنگى و عسرتى كه در راه رفاه من، تحمل نمودهاند كجا به شمار خواهد آمد؟!
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.