خدايا! و هر تندروى كه در گفتار با من نمودهاند، يا زياده روى كه دربارهام روا داشتهاند، يا حقى از من، ضايع ساختهاند، يا هر وظيفه كه از انجامش در مورد من، كوتاهى كردهاند، پس من، حق خود را به آنان بخشيدم، و بدين وسيله به ايشان احسان نمودم، و از تو مىخواهم كه بار وبال آن (حق ضايع شده) را از دوششان بردارى، زيرا من، آن دو را در مورد رفتارى كه با من داشتهاند، متهم نمىسازم (و نسبت به ايشان بدگمان نيستم)، و آنها را در مهربانيشان به من، كند و مسامحهكار نمىدانم، و از آنچه دربارهام- پروردگارا!- انجام دادهاند، ناراضى نمىباشم،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.