خدايا، هر چه آنان در گرفتار به من تندى كردهاند و يا در رفتار با من از حد گذشتهاند و يا در حق من تباهى روا داشتهاند و يا در اداى وظيفهشان نسبت به من كم گذاشتهاند به ايشان بخشيدم و با اين به آنان احسان و نيكى نمودم، و از شما رفع عواقب بد آن را از ايشان تقاضا دارم، خدايا، هرگز آنان را درباره خود متهم نمىشمارم، و در نيكويىشان به خويش سهلانگار نمىدانم و از انجام آنچه در زندگىام به عهده داشتهاند ملول نمىباشم پروردگارم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.