و پناه به تو مىبرم اى پروردگار من از اندوه وام و فكرش، و از نگرانى قرض و بى خوابيش، پس درود فرست بر محمد و آلش، و از آن پناهم ده، و به تو اى پروردگار من، از خوارى قرض در زندگى، و از پى آمدنش بعد از مرگ پناه مىجويم، پس بر محمد و آلش درود فرست، و به وسعت مالى بسيار يا روزى اندوه و پياپى مرا از آن برهان.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.