فراز 22 از دعای 31 ( توبه از اعمالی که انسان را از عرصۀ محبت الهی بیرون می‌کند )

اگر پا ز مهرت نهادم برون خدايا از آن عذر خواهم كنون خطا كردم از دل و گر از نگاه كنون توبه كارم در آن پيشگاه جداگانه اعضاى من شرمسار به نزد تو گردند خود توبه كار كه از آتش قهرت اى دادگر شود ايمن اين بنده از هر نظر از آن انتقامى كه بيدادگر بلرزد بخود سخت پا تا به سر

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.