درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
ميان من و عالمى از گناه
ميانجى شود كاش لطف اله
ببخشاى ما را به لطف و كرم
كه بسيار كرديم بر خود ستم
مفرماى در خورد ما را عقاب
كه زارست كارم چو باشد حساب
بپوشان به احسان وجود مرا
چو بر بنده از مهربانى عطا
و يا چون توانگر كه آيد فراز
ز بخشش كسى را كند بىنياز
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.