فراز 17 از دعای 32 ( اعتراف به کوتاهی و کوچکی عمل )

به هر روزى كه من بودم بروزه نگيرم من گواهى هر چه بوده نوافل را كه من در نيمه‌ى شب بجا آورده‌ام جنبانده‌ام لب نخواهم من شفيع و تا كه يارى و يا ذكر تو در شبهاى تارى نخوانم من بيارى كاره‌ام را من از بار فرائض شانه‌ام را تهى بنموده‌ام در اين مراتب نكردم من ادا بر دين واجب و نپسندم گذاران نمازى كه واجب را دهد از دست و راضى‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.