اينك منم كه از روى تو شرمندهام و بر خود خشم گرفته و چشم خرسندى به تو دوختهام، پس؛ وجودى هراسان و گردنى فروافتاده و پشتى از بار گناهان خميده با بيم و اميد به درگاه تو آمدهام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.