كه زيرا رازداريهاى آنان
نبوده خاطرم آسوده از آن
و اين را نيز من نيكو بدانم
ز راز آشكار او نهانم
تو آن را آگهى دارى ز بنيان
و بينى آشكارا آنچه پنهان
ولى بر خاطرم از راز دردار
ز تو من مطمئن بودم در اين كار
خطاپوشى تو بر عفو و اغماض
ز تو من مطمئن بودم در آن راز
ضميرم بوده آسوده ز غفران
ز رحمانيت اى حى سبحان
و در بخشش خداوند از ذاتت
تو شايستهترى بر كائناتت
كه رازم را پذيرى زين امانت
نگهدارى ز بخشايش كرامت
به درگاه تو كس در يوزگى را
به پيش آرد دهى بخشودگى را
و بر آن كس كه با روى سياهش
و با موى سپيد و عذر خواهش
ز تو عفو از گنه دارد به ذلت
ترحم مىكنى آرى تو رحمت
و اينك دست من در يوزگيم
به درگاه تو و زين بندگيم
به درگاه تو با روى سياهم
بر اين موى سپيدم ده پناهم
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.