تويى كه براى بندگانت درى به سوى عفو خويش گشودهاى و آن را به «توبه» نام نهادهاى و براى گذر از آن در، دليل و راهنمايى از وحى خويش قرار دادهاى تا راه را گم نكنند پس خود- كه نامت خجسته و والاست- فرمودى: «به سوى خدا توبه كنيد توبهاى نصوح (و راستين و خالصانه) به اميد آن كه پروردگارتان سيئات و گناهان شما را محو كند و شما را به بهشتهايى وارد نمايد كه از زير درختانش نهرها جارى است.»